Het is het einde van het jaar. 2017. Terwijl heel Nederland nu de winkels aan het bestormen is, zit ik lekker thuis op de bank, naast de kerstboom en een slapend meisje naast me. Ik hou van deze stilte. Het biedt mij de ruimte om even stil te staan. Stil te staan bij het afgelopen jaar. Wat is er gebeurd? Wat is er gevierd? Wat neem ik mee naar 2018? En wat laat ik liever achter? Het is iets wat ik ieder jaar doe.
Het verschil met dit jaar is, is dat ik het deel op mijn blog. En daar is een best wat lef voor nodig, want het voelt toch een beetje als met de billen bloot. Maar goed dat er een delete knop op mijn blog zit. Mocht het niet ok voelen, dan kan ik die nog altijd indrukken. Hoppa. Zo makkelijk.
Maar goed. Wat een jaar. Er is ontzettend veel gebeurd, op allerlei vlakken! Vooral hele mooie dingen, privé en zeker ook op het gebied van werk. Even terugblikken…
Een hoogtepunt was absoluut mijn opleiding tot Loopbaancoach. Een lang gekoesterde wens ging in vervulling toen ik in juli mijn handtekening onder mijn diploma zette. En retetrots was ik! De opleiding heeft me niet alleen veel kennis en kunde opgeleverd, ik heb ook veel over mezelf mogen leren. Hierdoor durf ik me kwetsbaarder op te stellen en kan ik anderen makkelijker uitnodigen dit ook te doen. En dan vinden de mooiste gesprekken plaats. Wauw! Met coachees, thuis met familie en dierbare vrienden, met collega’s en met opleidingsgenoten die nu mijn maatjes zijn.
Ik denk aan de spanning in dit voorjaar, toen bleek dat mijn vader even niet zo gezond was als we allemaal dachten. Wat gelukkig goed is afgelopen, want we waren er op tijd bij. Lang leve het bevolkingsregister onderzoek. Dit zorgde ervoor dat alles weer op scherp gezet werd: het kan dus echt ineens zomaar voorbij zijn. Dus LEEF, zoals Andre Hazes junior ook zingt. Ik zing dit nu keihard mee.
Ik denk aan thuis en onze lieve kindjes. Isa en Mads. Hoe fijn ze opgroeien, en, ondanks dat het ook echt af en toe draken zijn, ze zoveel lachen allebei en zo kunnen genieten van de wereld om hen heen. Het zijn blije kindjes en ik ben daar trots op, we doen blijkbaar dus echt wel dingen goed!
Want ja, het is aanpoten. Werken en een gezin. Het vraagt om rust en regelmaat, gezonde maaltijden, schone kleren die niet te klein zijn… Veel afstemmen met elkaar en soms dingen laten, hoe moeilijk ook.. En hoe fijn is het dan dat Arne er is, die me alles gunt en meedenkt. En ook een rustpunt is.
Ik denk aan de afspraak die ik met mezelf maakte begin dit jaar: Vooral de dingen doen waar je energie van krijgt. Ik heb zoveel leuke tripjes kunnen maken dit jaar! Porto, Dublin, Ibiza met de meiden, een paar maanden later weer, maar dan met het gezin, Utrecht, Scheveningen, Den Bosch, weekendje Landal, etentjes met mooie mensen…Een wellness nachtje staat nog op de planning met de Dikke Supermama’s. Goud waard, al die lieve vriendinnen en vrienden die ik heb!
Ik denk aan mijn werk. En aan hoeveel er daar gebeurd is, op de Noordendijk. De mensen die werk gevonden hebben, de loopbaantrajecten die ik mocht uitvoeren, de workshops die ik steeds vaker geef en ontwikkel, de communicatiecampagne Fluitend naar je Werk (met een tof kaartspel!) met als onderdeel een heus festival, mensen die me steeds makkelijker weten te vinden voor advies, ook buiten het werk om, mijn nieuwe rol als procesbegeleider… En de bevestiging die ik daardoor telkens weer krijg: Dit hoor ik te doen. Maar ook de struggle met mezelf. Er zijn zoveel leuke dingen om op te pakken, en ik wil alles. Nu. Ik leer steeds meer naar mezelf te luisteren. De lat lager te leggen en af en toe stil te staan. Het begin is er, laat ik het daar even op houden!
En natuurlijk denk ik ook aan het behalen van mijn beastmode shirt! Sinds 2 jaar doe ik aan cardioboksen en je krijgt dat shirt als het lukt om vier weken lang onafgebroken drie keer per week mee te doen aan een les. Appeltje eitje zou je denken, maar dat is in real life dus best een ding. Maar het is gelukt, ik heb eindelijk dat shirt! Nu ik voel wat fit zijn met je doet, lukt het me om dit beter vol te houden. En ja, als je dan merkt dat je lijf ook strakker wordt en kleding weer steeds leuker gaat staan, geeft dat ook wel een boost.
Yep, wat een jaar.
En nu staat 2018 voor de deur. Een nieuw jaar, nieuwe kansen.
Wat neem ik mee?
Eigenlijk wat ik iedereen gun: Naar je gevoel luisteren en de dingen doen waar jij vrolijk van wordt. Dat is ontzettend goed bevallen en ik ga daar mee door. Ben benieuwd wat het op gaat leveren, aangezien er op het moment wel wat dingen spelen waar ik hierin uitgedaagd word. Maar daarover later meer.
Dingen doen die spannend zijn! Want daardoor leer je, groeit je zelfvertrouwen en wordt het steeds makkelijker om nieuwe dingen aan te pakken. Afgelopen jaar hield ik een kip vast en durfde ik wat te zeggen voor een camera. Ben benieuwd wat 2018 brengt.. 🙂
Simplicity. Wat voor mij betekent: minder is meer. Minder spullen, minder ballen in de lucht, minder afspraken in de agenda. Wat gaat brengen dat mijn leven overzichtelijker wordt en dat ik meer dingen met focus kan doen, wat uiteindelijk tot echt resultaat leidt.
Genieten! En heel vaak de tijd vergeten met fijne mensen.. Ik hoop weer mooie tripjes te mogen maken. Op de planning staat een weekend New York met mijn lieve zusje en een kampeervakantie in Frankrijk met de dikke Supermama’s. Ik hoop dat Ibiza ook weer gaat lukken, met nog meer vriendinnen het liefst. En Gerard Joling (had je bij moeten zijn😉).
Goed voor mezelf zorgen. Het zijn de simpele dingen: genoeg slapen, gezond eten, lekker sporten, regelmaat in mijn leven. En af en toe ook gewoon even lekker de remmen los. Af en toe. Als dit op orde is, dan kan ik de wereld aan. Echt.
En natuurlijk… Waanzinnig Werk opstarten! De inschrijving bij Kamer van Koophandel is gefixt. En de eerste stappen zijn gezet om een passend logo en huisstijl te ontwerpen. Op de achtergrond ben ik lekker bezig en gaat het meer vorm krijgen. Zoveel ideeën! Zo leuk!
2017, wat een jaar! Nu is het tijd om even te chillen. Kerst vieren, lekker vrij zijn, Oud & Nieuw… Om daarna weer lekker door te gaan. 2018, kom maar op!
