‘Lieve Tony,
Ik moet je iets vertellen. Iets wat je niet zo leuk gaat vinden. Wellicht had je het al in de gaten toen ik je van de week negeerde in de Jumbo. I need a break. From you.
Ja, het is altijd gezellig op de bank. Met een flinke kop thee erbij. Jij en ik samen of met vriendinnen. Het maakt je niet uit, het is altijd feest. En op mijn baalmomentjes ben jij er ook. Daar ligt het zeker niet aan.
Je zit teveel op m’n lip Tony, dat is het hele punt. En op m’n heupen. Nee, dat doe je niet expres, dat weet ik. Maar het gebeurt wel. En dat is niet tof. Want nu ik ineens na 60 dagen zomer m’n spijkerbroek weer aan moet, werkt dat ding niet mee.
Dus ga ik op rantsoen. 28 dagen geen suiker, geen alcohol, geen frisdrank, geen Tony.. Afgelopen maandag was dag 1. Vandaar mijn negeer-actie van de week: ik moet even afstand van je nemen. Ondanks dat je er zó goed uitziet in groen en oranje.
Het is een beetje lonely, I know. Maar het is echt even beter zo.
Tot over een paar weken lieve Tony! Hou je taai he. X.’
Zo. En nu Ben en Jerrie…
